J. Koczanowska

Przyjaciel.
Nie musisz mieć przyjaciół stu,
nie musisz mieć dziesięciu,
wystarczy byś jednego miał,
a to już wielkie szczęście.
Przyjaciel to jest taki ktoś,
kto zawsze cię zrozumie,
gdy dobrze jest – to cieszy się,
gdy źle – pocieszyć umie.
Przyjaciel to jest taki ktoś,
kto nigdy nie zawiedzie,
a poznasz go, bo z tobą jest,
gdy coś się nie powiedzie.

I. Chociaż świat dokoła
dziwny jest i wielki,
a my tacy mali,
mali jak kropelki.
Ref.: Podajmy sobie ręce
w zabawie i w piosence,
w ogródku przed domem,
na łące znajomej.
Podajmy sobie ręce
przez burze i przez tęcze,
pod gwiazdą daleką,
nad rzeczką i rzeką.
II. Kiedy nagle z bajki
zniknie dobra wróżka,
kiedy szary smutek
wpadnie do fartuszka.
Ref.: Podajmy sobie ręce...
III. Choć nas czasem dzielą
nieprzebyte góry,
nieskończone drogi,
zachmurzone chmury.
Ref.: Podajmy sobie ręce...

J. Koczanowska

Nie wolno!
Nawet małe dziecko dobrze o tym wie,
kto to jest znajomy, a kto obcym jest.
Ze znajomym można bawić się, rozmawiać,
ale gdy ktoś obcy, to trzeba uważać!
Nie wolno zaufać, nawet gdy ktoś mówi,
że zna mamę, tatę i bardzo nas lubi.
Nie wolno przyjmować słodyczy, podarków
lub iść z nieznajomym na spacer do parku.

„Przedszkole ulubione miejsce” 
1.My do szkoły nie pójdziemy,
nie pójdziemy, nie pójdziemy.
Wszyscy tutaj zostaniemy,
zostaniemy tu.
Tutaj panie nasze miłe, nasze miłe, nasze miłe. 
Tutaj czas beztrosko płynie, miło płynie nam.

ref. Przedszkole, przedszkole, 
ulubione miejsce moje. 
Tu chcę zostać jeszcze trochę 
zanim pójdę w dalsza drogę.
2.My do szkoły nie pójdziemy,
nie pójdziemy, nie pójdziemy.
Wszyscy tutaj zostaniemy,
zostaniemy tu.
Tutaj wszyscy o nas dbają, o nas dbają, o nas dbają. 
Tutaj wszyscy nas kochają, tak kochają nas.
ref. Przedszkole, przedszkole, 
ulubione miejsce moje. 
Tu chcę zostać jeszcze trochę 
zanim pójdę w dalsza drogę.